[Full ] 鹿鼎记 อุ้ยเสี่ยวป้อ 2008 ตอน 1-26(จบ)

Asia-Movie, Doomovies, USA-Series,

สมัยรุ่น ๆ เรื่อง "ลู่ติ่งจี้" นี้เป็นที่ถูกอกถูกใจเรามากอ่านจนไม่เป็นอันกินอันนอน เพราะตัวเอกฉลาดเป็นกรด เอาตัวรอดได้ทุกสถานการณ์ พูดจาฉะฉาน ไหวพริบเฉียบแหลม แม้แต่ผู้ใหญ่ยังมาหลงคารม ไม่ต้องนับถึงพวกสาว ๆ เลย แต่ละนางล้วนแต่หลงไปกับคารมของพ่อตัวดี "อุ้ยเสี่ยวป้อ" กันทั้งนั้น ใช่แล้วค่ะ เรากำลังจะมาคุยกันถึง เรื่องอุ้ยเสี่ยวป้อ เรื่องนี้ทำกันมาหลายต่อหลายครั้ง เวอร์ชั่นที่ประทับใจมิรู้ลืมก็ต้องของทีวีบี ที่มีเหลียงเฉาเหว่ยเป็นอุ้ยเสี่ยวป้อ และมี หลิวเต่อหัวเป็นคังซี แต่มาปี 2008 หวงเสี่ยวหมิง มารับบทสำคัญนี้ไป ซึ่งได้รับผลตอบรับดีทีเดียว(ตามข่าว) อย่างนี้ต้องพิสูจน์สักหน่อยว่าดีจริง ๆ หรือเปล่า ใครที่ดูแล้วเข้ามาแจมกันได้นะคะ



เปิดฉากสำหรับเวอร์ชั่นล่าสุด ก็โดนเสียแล้ว ปรกติจะดูไป 6-7 ตอนค่อยมาเล่า เรื่องนี้ดูไปแค่ 2 ตอนก็โอย.....โดนจริง ๆ ค่ะ ชอบค่ะ การเปิดเข้าเรื่อง พาไปดูซากปรักหักพังก่อนและค่อย ๆ ฉายเข้าไปในซากนั้นแล้วบอกว่ามีคนชื่อ "เหวยเสียวเป่า(อุ้ยเสี่ยวป้อ) ขอเขียนเป็นจีนกลางก็แล้วกันค่ะ เหมือนพาเราเข้าไปตามหา

ไม่นานค่ะ ไม่ต้องรอนาน ฉากแรก เสียวเป่าก็ออกเลย เขาพาเราไปที่หยางโจวสมัยราชวงศ์ชิงค่ะ มีคนนั่งเล่าเรื่อง สามก๊กอยู่ในเหลา แล้วก็มีเจ้าเด็กจอมเฮี้ยวเหวยเสียวเป่า ฟังซะจนอินสุด ๆ เสียวเป่าในหนังสืออายุประมาณ 13 ปีแล้วค่อย ๆ เติบโตค่ะ ในหนังก็น่าจะประมาณนั้น(ดีนะไม่เอาเสี่ยวหมิงเล่นตั้งแต่แรก ๆ เดี๋ยวจะเหมือนเอี้ยก้วย ดูแล้วเข็ด ไปนาน แต่เอี้ยก้วยเมื่อเล่นไปจนถึงอายุเท่ากับตัวจริงของเสี่ยวหมิงแล้วถึงจะดูได้น่ะค่ะ)


เล่าเลยดีกว่าเรื่องนี้มันยาวตั้ง 50 ตอนแหน่ะค่ะ ตัวละครก็เยอะมาก ๆ 

เรื่องย่อ

ที่หยางโจว ปฐมศักราชคังซี การค้าเจริญรุ่งเรือง ผู้คนขวักไขว่ ในเหลาสุราแห่งหนึ่ง มีคนเล่าเรื่องสามก๊กตอนสาบานในดอกท้อ เด็กหนุ่มจอมเฮี้ยวได้ฟังแล้วสนุกสนานยิ่งนัก เด็กน้อยผู้นี้มีนามว่า "เหวยเสียวเป่า" เขาไม่เคยยอมลงให้กับใคร เด็กน้อยผู้นี้ไม่ทราบว่าบิดาเป็นใคร แต่แน่นอน เขามีมารดา มารดาของเขาชื่อ "ชุนฮัว" ชื่อเช่นนี้ย่อมไม่พ้นเป็นนางคณิกา เสียวเป่า ไม่มีพ่อ มีแต่แม่ที่รักเขาดุจชีวิต ทั้งสองพึ่งพาดูแลกันและกันตลอดมา 

วันหนึ่งทางการมาจับคนร้าย เสียวเป่าช่วยคนร้ายชื่อว่า "เหมาสือปา" โดยบังเอิญ เมื่อเห็นคนร้ายมีวิทยายุทธสูงจึงถูกใจเสียวเป่า เด็กน้อยตามเขาไป แต่เหมาสือปาจะเข้าไปในเมืองหลวงเพื่อท้าสู้กับอ้าวไป๋หวังจะได้เก่งที่สุดในแผ่นดิน เสียวเป่าขอตามไปด้วย แรก ๆ เหมาสือปาไม่ยอม แต่เมื่อเสียวเป่ายั่วยุว่าเหมาสือปาคงกลัวเขาเห็นสภาพพ่ายแพ้ยับเยิน เมื่อโดนดูถูกแบบนี้จึงยอมพาเสียวเป่าไปเมืองหลวงด้วย ระหว่างทางได้เจอกับขันทีเฒ่าที่มีขันทีน้อยเสี่ยวกุ้ยจื่อผู้คอยรับใช้ปรนนิบัตรขันทีเฒ่า เสียวเป่ากลับไปท้าทายให้เหมาสือปาออกหน้าสู้ ไม่คาดเหล่าปากลับแพ้ขันทีเฒ่าขี้โรค และทั้งสองก็ถูกจับตัวเข้าวังไป

ในวังเมื่อทั้งสองฟื้นขึ้นมา ขันทีเฒ่ายอมปล่อยหากเหมาสือปายอมตัดแขน และควักลูกตาเสีย ถูกหยามแบบนี้เหมาสือปาฮึดสู้ แต่สู้ไม่ได้โดนโยนออกไปนอกห้อง พอดีอาการป่วยของขันทีเฒ่ากำเริบหนัก ให้เสี่ยวกุ้ยจื่อช่วยเอายามาให้แต่กินแล้วก็ไม่หาย เสี่ยวกุ้ยจื่อมือไม้ยุ่งเป็นพัลวัลทำอะไรไม่ถูก เสียวเป่าที่แก้เชือกมัดมือได้ แอบใส่ยาเกินขนาดและเมื่อเสี่ยวกุ้ยจื่อเอาให้ขันทีเฒ่ากิน ทำให้ขันทีเฒ่าตาบอดไป เสียวเป่าดิ้นรนเอาตัวรอด จึงสังหารเสี่ยวกุ้ยจื่อและปลอมเป็นเสี่ยวกุ้ยจื่อเสียเอง ด้วยเหตุนี้ทำให้เขากลายมาเป็นขันทีน้อยที่อยู่ในวัง

ขันทีเฒ่านี้ชื่อไหเหล่ากง อยู่ในวังมานานและเป็นคนที่เข้มงวด เขามีจุดประสงค์บางอย่าง (แต่ไม่รู้ว่าอะไร) ไหเหล่ากงฝึกเสี่ยวกุ้ยจื่อคนเดิมให้ไปเล่นพนันกับขันทีอื่นโดยเฉพาะขันที่พี่น้องแซ่เวินที่ดูแลห้องทรงพระอักษรเพื่อจะให้นำไปหาคัมภีร์เล่มหนึ่งชื่อซื่อสือเอ้อจางจิง(คัมภีร์42บท) แต่เสี่ยวกุ้ยจื่อคนเก่าเล่นพนันไม่เก่ง เมื่อเสียวเป่าปลอมตัวเป็นเสี่ยวกุ้ยจื่อ ไหเหล่ากงก็เลยตามเลย เพราะคิดว่าเสียวเป่าฉลาดน่าจะหลอกใช้ให้ทำในสิ่งที่ตนต้องการได้ เมื่อเสร็จงานแล้วจะฆ่าเสียวเป่าทิ้งเพื่อแก้แค้นให้เสี่ยวกุ้ยจื่อตัวจริง

เสียวเป่าอยู่หอนางโลม เล่นพนันเก่งหาตัวจับยาก เมื่อเข้ามาในวังก็ออมมือไว้ไม่ให้ใครจับได้ว่าตัวเองเล่นพนันชั้นเซียน จนพี่น้องตระกูลเวินหลงเชื่อและเป็นหนี้เสียวเป่ามากมาย เสียวเป่าเริงร่าอยู่ในวังที่ใหญ่โต นึกไปว่าบ้านเศรษฐีที่บ้านนอกยังไม่ใหญ่เท่านี้ ขณะสำรวจพื้นที่ก็พบห้องใหญ่หลังหนึ่งมีขนมงวางอยู่ เสียวเป่าเห็นน่ากินเลยบุกเข้าไป ที่นี่เองเขาได้เจอกับเด็กน้อยอีกคนที่แต่งตัวดี และเสียวเป่าเข้าใจว่าเป็นขันทีเหมือนกัน ทั้งสองเล่นมวยปล้ำ ฝึกวิชา วิ่งเล่นไปทั่ววัง จนกลายเป็นเพื่อนสนิทกัน

ทุกครั้งที่เสียวเป่าออกไปเล่นกับเสี่ยวเสวียนจื่อเพื่อนคนใหม่ที่ถูกใจ จะต้องนำเรื่องมาเล่าให้ไหเหล่ากงฟัง ไหเหล่ากงสงสัยว่าจะเป็นฮ่องเต้น้อย จึงสอนวิชาให้เสียวเป่าไปสู้ เพื่อต้องการรู้ว่าทางฝั่งฮ่องเต้น้อยใครเป็นคนสอนวิชาให้มาประมือกัน ด้วยการนี้เองทำให้เสียวเป่าพอมีฝีมือติดตัวอยู่บ้าง

เสียวเป่าไปหาฮ่องเต้น้อยทุกวันและสู้กันอย่างเต็มที่เพราะคิดว่าเป็นขันทีธรรมดา แต่วันหนึ่งฮ่องเต้น้อยต้องออกว่าราชาการมาหาเสียวเป่าไม่ได้ จึงให้ขันทีน้อยอีกคนมาบอก เสียวเป่ารอนานจนรู้สึกเซ็งจึงเดินเปะปะไป และทราบความจริงว่าเสี่ยวเสวียนจื่อก็คือฮ่องเต้นั่นเอง อ๋าวไป้เห็นเสี่ยวเป่าทะเร่อทะร่าเข้ามาในท้องพระโรงจึงสั่งฆ่า แต่ฮ่องเต้ช่วยไว้ ทุกคนพอจะเห็นว่าอำนาจของฮ่องเต้แทบจะคุมอ๋าวไป้ไม่ได้ 

เสียวเป่าตกใจเมื่อทราบฐานะของเพื่อนคนใหม่ แรก ๆ รู้สึกกลัวแต่ต่อมาเห็นเสี่ยวเสวียนจื่อเบื่อการเป็นฮ่องเต้และอยากมีเพื่อน จึงกลับมาเล่นกับฮ่องเต้เหมือนเดิมและรู้สึกภูมิใจที่มีเพื่อนเป็นถึงฮ่องเต้


เสี่ยวเสวียนจื่อกับเสี่ยวกุ้ยจื่อ เดินเล่นบนหลังคา

เมื่อไหเหล่ากงทราบว่าเสี่ยวเสวียนจื่อเพื่อนของเสี่ยวเป่าคือฮ่องเต้น้อยจริง ๆ และก้ได้สืบทราบมาอีกว่าแม่ของฮ่องเต้ก็เป็นคนสอนวิชาให้เองตามที่คาดไว้แต่แรก ไหเหล่ากงรีบให้เสียวเป่าไปโขมยคัมภีร์ 42 บทออกมา แต่เสียวเป่าอ้างว่าเขาไม่รู้หนังสือ ไหเหล่ากงเขียนให้ดูเป็นตัวอย่าง เสียวเป่าอ่านออกจึงปฎิเสธไม่ได้ ความจริงแล้วเสียวเป่าไม่อยากขโมยของของเพื่อน แต่เพื่อรักษาชีวิตจึงต้องจำใจทำ 

ฮ่องเต้น้อยได้เสี่ยวเปามาเป็นเพื่อน ต่อหน้าเรียกหาเป็นนายบ่าว เมื่อไม่มีคนเสียวเป่าเรียกฮ่องเต้ว่าเสี่ยวเสวียนจื่อ และเสี่ยวเสวียนจื่อเรียกเพื่อนรุ่นน้องผู้นี้ว่าเสี่ยวกุ้ยจื่อ ทั้งสองคนร่วมมือกันกำจัดอ๋าวไป๋ด้วยการเลือกนักมวยปล้ำจำนวนมากมาจับตัวอ๋าวไป้ไว้ได้ในที่สุด อ๋าวไป้ถูกจับไปขังในวังของคังชิงหวัง ส่วนทรัพย์สมบัติทั้งหมดถูกยึดเป็นของหลวงหมด

ฮ่องเต้น้อยแนะนำขันทีรับใช้คนใหม่ผู้มีความดีความชอบให้ไทเฮารู้จัก แต่แล้วไทเฮาเองก็เป็นคนหนึ่งที่ต้องการคัมภีร์ 42 บทเช่นกัน เสียวเป่าขัดคำสั่งไม่ได้จึงได้นำจากบ้านอ๋าวไป้ไปให้ไทเฮา ส่วนตัวเองเลือกของวิเศษไปสองสิ่งคือมีดสั้นคมกริบ และเสื้อเกราะอ่อนไว้ป้องกันตัว

เสียวเป่าเอาเรื่องคัมภีร์ 42 บทไปเล่าให้ไห่กงกงฟัง เมื่อฟังแล้วเหมือนไหเหล่ากงมีความในใจ แต่ขณะที่ฟังเรื่องราวทุกครั้งขันทีเฒ่าจะเอาน้ำแกงให้เสียวเป่ากินบำรุงทุกครั้งและอ้างว่าตัวเองกินน้ำแกงไม่ได้ ไม่ชอบกินแล้วไอ เสียวเป่าก็ดื่มไปตามคำคะยั้นคะยอทุกครั้ง เมื่อไหเหลากงเห็นเช่นนั้นจึงเปิดเผยว่าความจริงรู้เรื่องมานานแล้วว่าเสียวเป่าไม่ใช่เสี่ยวกุ้ยจื่อ ทั้งยังทำร้ายเขาจนตาบอด ขันทีเฒ่าจะทำร้ายเสียวเป่าแต่เขาใช้มีดสั้นป้องกันตัว ตัดนิ้วกงกงเบา ๆ นิ้วก็ขาดไปในทันที 

เสียวเป่าโดนกงกงฟาดจนร่างลอยละลิ่วออกนอกหน้าต่าง พยายามหนีไปหาสาวรุ่นพี่ในวังที่นัดแนะกันไว้แต่ไห่เหล่ากงตามมาถึงพอดี ที่แท้ไหเหล่ากงไม่ได้มาหาเสียวเป่าแต่มาหาไทเฮา พอดีนางกำนัลน้อยที่เสียวเป่ามาหาเป็นนางกำนัลของไทเฮา เขาจึงเข้าใจผิด ไห่กงกงจับนางกำนัลน้อยไว้และทำให้สลบไป เสียวเป่ารีบหลบไปก่อนที่ขันทีเฒ่าจะเห็นจึงได้ยินบทสนทนาซึ่งเป็นความลับสุดยอดของไทเฮาพอดี 

เรื่องมีอยู่ว่าไทเฮาผู้นี้เป็นแม่เลี้ยงของฮ่องเต้ แต่ฆ่าไทเฮาองค์ก่อนและยังฆ่าคนอีกมากมาย จนกบัตริย์ซุ่นจื้อต้องหนีออกบวชที่อู่ไทซานเพราะตรอมใจที่ภรรยาสุดที่รักตาย เนื่องจากท่านพอรู้ว่ามีคนจ้องทำร้ายคนในวังจึงให้ไหเหล่ากงมาสืบ สืบไปสืบมาที่แท้ก็เป็นไทเฮาองค์ปัจจุบันนั่นเอง

ไทเฮาตกใจที่ทราบว่าไห่กงกงรู้ความลับของนาง จึงพยายามฆ่าปิดปาก ขณะกำลังอยู่ในภาวะขับคับ เสียวเป่าตัดสินใจช่วยแทงไห่กงกง เพื่อช่วยไทเฮา เมื่อไหเหล่ากงตายแล้ว ไทเฮาลองสอบถามเสียวเป่าว่าได้ยินเรื่องอะไรหรือไม่ เสียวเป่าบอกว่าอยู่ห่าง ๆ ไม่ได้ยินอะไรเลย แต่ไทเฮายังไม่วางใจ

เมื่อไห่กงกงตายเสียวเป่าจึงได้เลื่อนขั้นเป็นหัวหน้าห้องเครื่องแทน ดูแลเรื่องอาหารการกินของฮ่องเต้ หลายปีต่อมาทั้งสองเติบโตเป็นหนุ่ม ทั้งคู่ยังคงสนิทสนมกันเหมือนเดิม วันหนึ่งฮ่องเต้นึกถึงอ๋าวไป้ที่ถูกขังอยู่จึงไม่ค่อยสบายพระทัย สั่งให้เสียวเป่าหาทางกำจัดเสีย